vrijdag 18 juli 2014

Nacht bezoek

Vrolijk kom ik thuis van het strand. De deur is open gebroken er ligt glas. Voorzichtig draai ik de deur open zie dat er een gevecht heeft plaats gevonden op leven en dood ,overal zit bloed. In de keuken hangt iets aan het plafond; wat is dat een zak ? Het is het mishandelde lijf van onze lieve hond.  Een verlammende schok gaat door mijn lichaam, mijn hart stopt, om de hoek zie ik mijn oma ze kijkt mij aan,  nee ze staart omhoog naar het plafond ze is dood. 

Met een oer schreeuw word ik wakker om 04.23 uur . De tranen stromen over mijn wangen, en blijven  maar stromen. Mijn hart gaat tekeer en mijn ademhaling is veel te snel.

Ik probeer een licht te vinden maar ben verlamd in shock ,nog nooit heb ik zo'n nachtmerrie gehad, zo werkelijk en tastbaar . Ja wel eens een achtervolging maar meestal eindigt dat in een avontuur iets moois of spannends. 

Oma Aldie is al jaren niet meer bij ons  maar ze had duidelijk iets te zeggen vannacht. Ze was een stevige deftige Haagsche dame die een groot deel van haar leven in Nederlands Indie heeft gewoond. 
En als dappere vrouw op Java het jappenkamp overleefde samen met een dochter van vier. 

Een trotse statige dame , als ik met haar mee mocht naar het theater stond haar tafeltje al klaar en kwam de directeur van de schouwburg even keurig een handje geven. 

Wat wilde Aldie mij komen vertellen? 
Dat ik ergens voor op moet passen? Dat je geen vlucht naar Kuala Lumpur moet nemen? Wat kwam ze vertellen over het rijk der doden ? 

De rest van de dag loop ik rond met diepe rode ogen, en denk ik aan haar alsof ze nog steeds hier is. De herinnering aan haar enorme verschijning stelt mij een beetje gerust geeft mij troost. Kom er maar bij als je wil, in de schaduw van Aldie. Laat je zachtjes smoren in de armen van Oma.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten